09 November 2010

कधी वाटत

कधी वाटत  लहान व्हाव
अगदी निरागस बाळ असाव,
सुंदर निष्पाप नयनानी
हे सप्तरंगी जग बघाव.

कधी वाटत पक्षी व्हाव
गगनात स्वैर उडत रहाव,
कधी इथे कधी तिथे
स्वच्छंदपणे जगत रहाव. 

कधी वाटत फुलपाखरू व्हाव
बेधुंदपणे बागेत बागडाव,
एका फुलावरून दुसऱ्या पाकळीवर
मधरस चाखत रहाव.

कधी वाटत मशीन व्हाव
क्षणात काम संपवून  टाकाव,
दुसऱ्याच्या कामी आलो
भावनेने गलबलुन जाव.

कधी वाटत माणूसच व्हाव
जीवनाला समजुन घ्याव,
अर्थ समजला कि  कृतीने
जन्माच सार्थक कराव.

2 comments:

Unknown said...

How exciting!!!!!!!!!!!!
Everyone want to be in the childhood again....
Well done....nicely crafted.

Unknown said...

कधी काय करावेसे वाटत नाही त्यावरही वाचायला आवडेल!!!!!!