मन कधी गगनाला भिडतं

मन कधी गगनाला भिडतं
सागरही तरुण जातं,
धरणीला छेडत जातं
अनं पावली परत येतं.

कधी स्वप्नात, कधी अस्तीत्वात
सुसाट गरुडझेप घेतं,
आसमंतात विहारतं
अनं पावली परत येतं.

कधी भूत, कधी वर्तमान
भविष्यकाळातही डोकावतं,
आठवणींचा ससेमिरा चुकवतं
अनं पावली परत येतं.

गोड क्षणात नकळत विसावतं
कटू स्मृतीने गहिवरतं
मर्म संस्कार जीवनावर करतं
अनं पावली परत येतं.

सुखदु:खाच्या वृक्षाखाली
लपंडाव खेळत,
एखादया क्षणी फुगूनही बसतं
अनं  पावली परत येतं.

सावलीसारख सोबतच असतं
रागावल तरी हसतच असतं
आपली समजूत काढतं
अनं पावली परत येतं.

छोटया स्फटिकाइतका जीव
पण विश्वच अपूर पडतं,
साथ न सोडता
दिशा दाखवत राहतं.

My mind is so wild sometimes,
it takes flights of fancy before realising the truth.
It sometimes believes that the 'shadow' is more interesting & could be the real object.
What a speed crazy thing is mind,
it moves instantly from past to present & to future- all together.
And the miles mean nothing to it- as it travels from a place to another in no time.
Which one is the reality- my dreams or the routine when I wake up?
I love my mind, its always with me & keeps me entertained.