बाळा

बाळा मला तुझी
खुप आठवण येत आहे,
दृष्टीसमोर सतत
तुझे प्रतिबिंब दिसत आहे.

तुझे गोजिरवाणे रूप
तनामनात सामावले आहे,
तुझ्या पायाचा झुनझुन आवाज
अजूनही कानात सादत आहे.

तुझे गोड स्मित हास्य
तुझ्या गालावरची खळी दाखवते,
तुझे खोटे रुसवे फुगवे
आठवून मलाही हसायला लावते.


तुझे लुटपूट चालण बागडण
घरही सुन्न झाले आहे,
बाळा तुला भेटण्यासाठी
मन माझे आक्रदंत आहे.

क्षणापुरता हा दुरावा असूनही
हृदय माझे घायाळ आहे,
पंख लावूनी भरारी घेत,
तुझ्या कुशीत बिलगायचे आहे.
A mother's heart is always full of love for the baby.

खरच जीवन म्हणजे काय असतं?

खरच जीवन म्हणजे काय असतं?
अनुभवाची शिदोरी घेवून चालतं.


एका क्षणी आनंदाचे तुषार
दुसरीकडे सगळं आटत जाते
एकीकडे प्रेमाचा वर्षाव
दुसरीकडे ओझ्याची जाणीव होते.

सर्वत्र भिन्न अनुभव
खरं खोटं समजत नाही,
जगाची जाणीव होईपर्यंत
नशीबही साथ देत नाही.


नेमके बिघडले कुठे
हिशोबच लागत नाही,
विस्कटलेली घडी निस्तरायला
वेळ आणि इच्छा उरतच नाही.


हे असच का असतं
मनालाही पचत नाही,
कर्मभोग याच जन्मी
मनातली भिती जात नाही.


काही वेळ जीवनाचं
गणित समजत नाही,
पाप, पुण्य, धर्मं, कर्तव्य
कोडं सुटत  नाही.


खरच जीवन म्हणजे काय असतं?
अनुभवाची शिदोरी घेवून चालतं.


What is life- no one has the answer.
Its a journey full of different experiences.
Some are good, some you dont like & cant change.
Is there something called destiny?
Maybe 'experience' is the key to understand what is life.
Kiran

विचित्र मन

खरच मन किती विचित्र असते
नवीन ठिकाणी गेलं कि ते बावरते,
एका क्षणी ते विक्षिप्त होते
दुसऱ्या क्षणी ते खुलायला लागते.

तीच सभोवार माणस असतानाही
सुरवातीला अनोळखी ठरवते ,
काही क्षण संपल्यानंतर
स्वता:लाही सदस्य समजायला लागते.

दुरवर निरिक्षण करताना
प्रत्येकाविषयी कुतुहल वाढत जाते,
सर्वाना पाहत पाहत काहीतरी
तर्कवितर्क करत असते.

सुरवातीच्या भेटीत
शब्द कसे पुसट होतात,
शेवटी निरोप घेताना
शब्द अपुरे पडतात.

काही वेळाचे ते सोबती
सप्तरंगी जीवन वाटते,
समारोप संपत असताना
पुढच्या कार्यक्रमाची वाट पाहते.

घुसमट

खूप काही बोलायचे होते
ते मनातच राहून गेले,
शांत घटीकेची वाट बघत
ओठच नि:शब्द होऊन गेले.

तू भेटल्यानंतरचे स्वप्न
बघण्यापुर्वीच अंधुक झाले,
मधेच वावटळ आली नि
शरीरच गारठून गेले.


दुखापातीनंतरच्या वेदना
तुला सांगायचे विसरून गेले,
तुझ्या कुशीत विसावण्याचे
ठरवलेलेही विसरून गेले.


कधी कधी जाणीव होते
तुझ्यावर मी अवलंबून राहिले,
मागे वळून पहिले तर
माझे विश्वच नष्ट झाले.


दोष कोणाचाही नसताना,
वाईट क्षण येऊन गेले,
स्थिर असणाऱ्या घडीला
पुन्हा विस्कटून गेले.

जीवनाचा अर्थ

जीवनाचा अर्थ काय आहे?
ओझे आहे कि अनमोल आहे?

काटेरी कुंपण ओलांडताना
न आडखळण्याचा प्रयत्न आहे,
जखमेवर फुंकर, सुखाची चव
चाखण्याचा खेळ आहे.

Life is a mystery,
and will always remain so...
It keeps bringing new experiences,
and one tries to keep learning about it.

पायवाटेवर चालताना
कधी आप्तीयांची साथ आहे,
कधी वाळवंटातून भरकटताना
स्वताःची सावली सोबत आहे.



नकळतपणे झालेल्या चुकांवर
उपाय उपलब्ध आहे,
प्रत्येक वेळी लागू पडणे
अपेक्षा व्यर्थ आहे.

न उलगडलेले हे कोडे
परमार्थात अंत आहे,
सत्य माहित असूनही
आत्मा मोहजालात आहे.

सरतेशेवटी कधीतरी
सत्य कवटाळने माहित असते,
जीवनाची वजाबाकी करताना
गुंतागुंत वाढतच जाते.

जीवनाचा अर्थ काय आहे?
ओझे आहे कि अनमोल आहे?

मैत्री

जीवनाच्या या प्रवाहात
सवंगडी हरवले जातात,
आठवणीही काही काळाने
पुसटश्या होवून जातात.

प्रत्येक टप्प्यात नवीन
नाती मिळत जातात,
भेटीअंती निखळ मैत्रीचे
क्षण टिकून रहातात.

सर्व मैत्रीमधून
अनुभवाचे बोल भेटतात,
प्रत्येक नात्यातून निराळ्या
जीवनाची भाषा समजावतात.

विचारांच्या भागीदाराने
उनसावलीचे वाटेकरी बनतात,
नात्यातला शुद्धपणा
टिकवण्याचा प्रयत्न करतात.

सुदैवी तोच ज्याला
खऱ्या मैत्रीचे हात मिळतात,
जीवनाच्या चढउतारावर
त्याच्यासाठी सावली बनतात.

ममता

मन का उदास आहे
बाळा तुझाच आभास आहे,
दूर परदेशात देह जरी
श्वास तुझ्यात अडकला आहे.

तुझा वाढदिवस शुभ दिवस
मी खुप दूर आहे,
माझं सर्व जीवन
तुलाच अर्पण आहे.

'आई' शब्द ऐकण्यासाठी
कान माझा अधीर आहे,
काही क्षणांचा हा दुरावा
बाळा मी तुझीच आहे.

तुझे यश पाहण्यासाठी
डोळे माझे आसुसलेले आहेत,
तुझ्या प्रत्येक पायरीत
माझा हात पाठीशी आहे.

तू जे मला दिलंस
त्याचं मोल अनमोल आहे,
तू शिखरावर पोचण्यासाठी
बाळा माझी साथ आहे.

कधी वाटत

कधी वाटत  लहान व्हाव
अगदी निरागस बाळ असाव,
सुंदर निष्पाप नयनानी
हे सप्तरंगी जग बघाव.

कधी वाटत पक्षी व्हाव
गगनात स्वैर उडत रहाव,
कधी इथे कधी तिथे
स्वच्छंदपणे जगत रहाव. 

कधी वाटत फुलपाखरू व्हाव
बेधुंदपणे बागेत बागडाव,
एका फुलावरून दुसऱ्या पाकळीवर
मधरस चाखत रहाव.

कधी वाटत मशीन व्हाव
क्षणात काम संपवून  टाकाव,
दुसऱ्याच्या कामी आलो
भावनेने गलबलुन जाव.

कधी वाटत माणूसच व्हाव
जीवनाला समजुन घ्याव,
अर्थ समजला कि  कृतीने
जन्माच सार्थक कराव.

धागा

हलुवार  धागा नात्यातला
नकळतपणे  तुटला जातो,
विचारांच्या दडपणाने त्याला
अजुन कमजोर बनवतो.



ह्रदय दुखावतात, मने दुरावतात
धागा कोलमडू लागतो, 
कोण खरे कोण खोटे
विचारांती प्रशनच उरतो.


नात्यातली ओळख
जपण्यासाठी वेळच नसतो,
क्षणिक चूका विसरुनही
मोठेपणा हरतच जातो.


नात संपल्याच दु:ख
धागा तुटून जातो,
सत्य न पचल्याने
मने पोखरुन काढतो.